برادر گرامی و همکار قدیمی جناب آقای خزاعی
رییس محترم سازمان سینمایی
بعد از سلام و خداقوت
نیک می دانید که پس از انتخاب شما به ریاست سازمان سینمایی بارقه ای از امید در دل همگان روشن گردید چرا که عموما از گزینه های دیگر خاطرات خوشی نداشتند و انتخاب فردی از بدنه سینما که فضا و اهالی آن را خوب میشناخت و اهل تعامل با گروه های مختلف بود نوید باز شدن قفل رکود حاکم بر سینما در سالهای اخیر را می داد. از آن مهمتر با انتخاب شما در این جایگاه امید آن می رفت که تبلیغات سیاسی و وصله ناچسب تقابل دولت های انقلابی با اهالی فرهنگ و هنر در دولت خدمتگزار سیزدهم، خنثی شده و تخطئه گردد. اما پس از مدت کوتاهی عملا دیده شد که اتفاق خاصی نیفتاد و روز به روز فضا بسته تر و انتظار اهالی سینما برای گشاش های مورد نظر بیشتر رنگ باخت. اینکه دلایل این اتفاق چه بوده است مورد نظر این نوشته نیست که جنابعالی خود برآن واقف ترید اما باید گفت برخی اتفاقات در این دوره باعث شگفتی زیادی شده است.

باید متذکر شد تاکید مداوم شفاهی بر خروج سینما از رکود و احیای سینمای اسلامی با تکیه بر یکی دو فیلم پرفروش که دولت کنونی هم نقشی در تولید آن ها نداشته است و تولید انبوه پروژه هایی با سطح کیفی متوسط و با مضمون مذهبی و انقلابی، تغییری در اصل ماجرا ایجاد نمی کند و این امری بدیهی است. اینجا سینماست و انتقال مفاهیم باید با هنر کارگردان و تهیه کننده و فرم و ساختار مناسب صورت گیرد نه صرفا از طریق مونولوگ بازیگرانِ مدیریت آن! و شما بجای تهیه کنندگی و کارگردانی حرفه ای فضای سینما (همان نقشی که انتظار می رفت ایفا نمایید) به اشتباه بازیگری را انتخاب کردید و تنها به بیان دستاوردها و تحول آفرینی مورد نظرتان از طریق مونولوگ بسنده کردید که خود نیک میدانید این مدل بدترین نوع پیام رسانی در سینماست. با این حال منتظر اکران فیلمهای امسال و میزان فروش و استقبال مخاطب از آنان با بهره بردن از انواع ابزار های حکومتی هم خواهیم ماند تا شاید اشتباه کرده باشیم اما همه می دانیم که چه خواهد شد.

اکنون با وجود تاکیدهای مداوم شما بر اتفاق افتادن رونق و تحول در سینما شاهد رکود تولید در بخش خصوصی و اخته شدن سینمای بدنه و خلاصه شدن آن در تعدادی انگشت شمار فیلم کمدی کم عمق هستیم که نمی دانم به طور مشخص از اهداف سازمان سینمایی در این دوره بوده است یا خیر اما نتیجه ای که حاصل شده در کنار مشکلات اقتصادی، دوری هرچه بیشتر بدنه جامعه از سینماست که امری بسیار خطرناک است.

برادر گرامی، بنیادی که توسط خزانه دار آن اداره می شود و روز به روز از بدنه سینما بیشتر فاصه میگیرد و نهادهایی که هرکدام در جزیره ای جداگانه حکومت خودمختار تشکیل داده اند با این وضعیت اسف بار اطلاع رسانی و مدیریت رسانه ای، چگونه می توانند در انسجام با مدیریت سینمایی موثر عمل کنند و نقشی در این تحول داشته باشند؟ اکنون شما که نقطه امید سینما بودید دقیقا کجا را مدیریت می کنید؟ آیا جز این است که در عمل تنها مدیر سفرهای استانی سازمان هستید؟ آیا کوچکترین ورود ونظارتی بر جشنواره فیلم فجر که مهمترین رویداد فرهنگی هنری کشور و پیشانی سازمان سینمایی است دارید؟ جشنواره ای که در سالهای اخیر بزرگترین ضدکارکردش حذف مهمترین جایزه آن یعنی سیمرغ مردمی است و هیچگاه توضیحی هم بابت آن داده نمی شود؟ چرا؟ جشنواره فیلم فجر در این سال ها با جشنواره سی ام که جنابعالی دبیر آن بودید و در فضای دوقطبی شدید سینما در آن زمان و قضایایی که همه خوب به یاد داریم با همگرایی و مشارکت همه اقشار سینما و مردم به خوبی برگزار شد، چه نسبتی دارد؟

برادر عزیز؛ به نظر می رسد مسیری که انتخاب کردید خروجی مناسبی نداشت. این محمد خزاعی آنی که ما و همه میشناختند نیست و این امر نمی تواند آگاهانه نبوده باشد! و متاسفانه باید گفت اگر از خودم و دیگران بپرسم چرا؟ پاسخی نمی یابم. عدم صداقت در موضع گیری ها و نشان دادن چیزی که در حقیقت نیستید و دلیل این تظاهر ها و نمایش ها هم مشخص نیست، نتیجه اش می شود این حواشی ناخواسته در افتتاحیه و اختتامیه مهمترین رویداد فرهنگی و هنری کشور که شیرینی ها را تلخ می کند و اگر بپرسیم محمد عزیز همه اینها چرا؟ آیا پاسخ مناسبی می شنویم؟

باید بگویم حقیقت این است که اهالی سینما و رسانه های سینمایی از روی نجابت همیشگی و همچنان به حرمت نان و نمک و دوستی ها و شایستگی های شما سکوت کرده اند و ترجیح می دهند این آش شله قلم کار را هم نزنند اما بدانید دیر یا زود ساز ناکوک گوش همه گان را آزار خواهد داد و ترو خشک باهم از ضررش بهره مند می شوند.

پایان/